Zeer onverwacht, de morgen na het overlijden van Onze Papa,
nam hij via mijn Helder horen contact
met de volgende woorden,
"neem pen en papier"
dit is wat er volgde.
°
Voor Ons Mannen,
Ik kijk nu neer, op dit trandendal,
maar zorgen en pijn, zijn niet meer 't geval,
ik voel me zo licht en vrij,
ik ben echt blij,
nu, te mogen wandelen in het Licht,
dat ooit, ook eens voor jullie wordt belicht,
'k wil jullie even laten delen in die pracht,
neen, zo mooi, had ik het niet verwacht,
'k ben hier ook niet alleen,
dus, om mij, geen geween,
vele die me voorgingen zijn ook hier,
'k ben heus geen, eenzame ziel,
'k hou van jullie allemaal,
maar 't was tijd voor mij, om te gaan,
ik kan nu verder groeien in het Licht
en ben hier, niets verplicht,
'k wou jullie dit laten weten, via ons Nit,
wier helderheid, heel diep zit,
nog de groeten van allen, die naast me staan,
want echte Liefde, blijft overal eeuwig bestaan,
jullie zijn nu daar, en ik ben hier,
Hou van elkaar, leef en vooral heb plezier.
" via Channeling ontvangen - Zender Cornelissens Constant sr. - ontvangster Nitje"
*29.09.1996*
Dank je Papa
Alle rechten voorbehouden
aan Cornelissens Anita
*
'vervolg op Voor Ons Mannen'
SCHEMERLAND
*-*
*
'k ben hier nu echt beland,
in dit mooie Schemerland,
'k kreeg niet echt een zedepreek,
wel was er veel dat men vergeleek,
'k was immers maar geweest een mens van vlees en bloed,
'k deed vaak goed,
'k ging ook af en toe in de mist,
'k heb soms de rode draad gemist,
'k zag me ook als kleine spruit,
'k was zeker geweest een schavuit,
'k snoepte men buikje dik en rond,
want tijdens de oorlogsjaren pikte ik wat ik vond,
'k werd dan stilaan een groot kind,
met de wereld ging het toen niet voor de wind,
honger en kwel,
soms leven in een hel,
die donkere jaren ook daaraan kwam een eind,
gelukkig dat jullie daarvan gespaard zijn,
'k was al vlug ne jongeling,
toen men oog viel op een jong ding,
met ogen die blonken en wangen als rozen,
had ik al vlug voor haar gekozen,
jong zijn we toen getrouwd,
de meubelen naar 't appartement geschouwd,
groter werd steeds ons gezin,
dunner onze trouwring,
jaren gingen snel voorbij,
toen kwam er nog de kleinste bij,
van jullie houden was een feest,
al zijn er ook soms fouten geweest,
'k maakte ervan wat ik kon,
en 't maakte niets uit of ik nou won,
'k hield zoveel mogelijk de rust in huis,
och, ieder huis heeft zo zen kruis,
't maakt ook zo van je een ware mens,
ook al komt niet uit iedere wens,
't laat je opgroeien als een kool,
al speel je niet de eerste viool,
wijsheid komt echt maar met de jaren,
eerste veel kennis dus vergaren,
toen kwam de tijd, dat ik haar moest missen,
'k sleet dus verder men bestaan,
met vallen en opstaan,
dit is vele jaren door gegaan,
ik moest verder groeien, in men bestaan,
leren uit goed en kwaad,
dat brengt pas raad,
te verrichten een liefdevolle heldendaad,
dat is waar alles om draait,
'k heb gedaan men deel,
de rest is voor een volgende keer,
'k mag nu groter worden in het Licht,
want hier word veel verlicht,
alles is me nog niet duidelijk hier,
veel valt er nog te zien,
maar g' hebt tijd,
als g'aan deze zijde zijt,
dit Schemerland, is mooi verlicht,
neen, 'k spreek niet uit de bicht,
kleuren en geuren zijn hier alom,
en in de verte een hemelse zon,
die straalt hier over dit Schemerland,
'k ben blij hier te zijn beland,
nog even en ik krijg hier men taak,
dat is een heel ernstige zaak,
want luieren of klagen,
daar moet je, je hier niet aan wagen,
innerlijke rust en kalmte staan voorop,
dat is de toestand hier in notendop,
'
'k voel veel staat me hier nog te gebeuren,
maar 'k zal er zeker van opfleuren,
zalig zijn zij, die durven geloven,
dat Licht, verdriet en pijn laat doven,
dit Schemerland, gaat hand in hand,
met een nog vele groter land,
dat zich nog dichter bevind bij die zon,
waar men nog meer aan helderheid won,
misschien kan ik dat ooit bereiken,
't kan, door nu niet van men weg te wijken,
en me vol vertrouwen te laten leiden,
door hen die naast men zijde schreiden
ze hebben het hier goed met me voor,
dat heb ik al door,
'k mag hier ook alles vragen
en me aan nieuwe dingen wagen,
te onderzoeken al wat ik wil,
voor 's mensens bestwil,
ze zitten hier zeker niet stil,
dat is het groot verschil,
met men vorige bestaan,
waar men soms dacht, dat heel de boel zou vergaan,
waar men maar leefde in eigen belang,
maar dat weten jullie zelf al lang,
hier word gezonden en geseind,
voor 's mens geestelijke helderheid,
zodat ook eens men vorig bestaan,
in liefde met elkaar kan omgaan,
dat is hier het hoogste doel,
't geeft je ook zo'n goed gevoel,
mee te mogen werken aan het Licht,
dat eens de aarde verlicht,
dus allen daar, houd hoog de moed,
ooit komt alles goed,
daaraan word er hier gewerkt,
'k hoop dat dit jullie sterkt,
volg jullie ingeslagen wegen,
met Liefde omgeven,
dat is immers 't aardse doel,
en leef met je gevoel,
wees rein in je gedachten,
dan kan je nog veel moois verwachten,
want ook alle goed,
word eens vergoed,
al is het voor sommige dan aan deze kant,
't is zo dat je hier beland,
ga dus ook daar, samen hand in hand,
zo, tot ziens in dit mooie Schemerland.
'via Channeling tot stand - de zender Cornelissens Constant sr. Onze Papa - ontvangster Nitje'
"Alle rechten voorbehouden aan Anita Cornelisens"
15.10.1996
Dank aan Onze Papa, de groeten .
°
ZIJN GEDICHTEN ZIJN WIJSHEID
KRIJGEN HIER EEN NIEUWE LEVEN
GENIET MEE.
Tot hoors,
Pake
°
Oude mensen
In hun liefde zijn ze stil,
als een beeld dat niets meer wil,
dan een plaatsje in het park alleen,
zo oud, nog samen to God het wil,
zijn warme hand op die van haar,
en diep tevreden met elkaar,
denken ze terug aan hun bijna voorbije leven,
en alles hebben ze elkaar getracht te geven,
geen spijt van hoe hun leven is gegaan,
want ze hebben immers het beste voor hun kinderen gedaan,
en samen willen ze nu dicht bij elkaar,
in de luttele dagen die hun resten maar,
even hun leven overschouwen,
vanaf hun pril geluk,
misschien alles nog eens even terug beleven
in één enkele ruk,
tot ze samen zeggen, we zijn bereid,
hier, nemen we dan voorgoed afscheid.
*
Pake bedankt om dit oot te delen,
ik vond het terug bij oude geschriften
lang lag het opgeboren ik geef het HIER TERUG LEVEN
nit
*-*
Wij Sinjoren
-
Ik ben geboren in het hart
van onze fiere Schelde Stad
't was op een kille Oktober dag
de wereld voor mij open lag
de baker hield me, met mijn zes pond
vol fierheid boven het doopvont
Onder de pannen in de Morgensteeg
waar ik de eerste moedermelk kreeg
te voorschijn kwam mijnen eersten tand
en leerde lopen in een loopmand
Mijn herinnering is nog te onklaar
'k telde waarschijnlijk nog geen drie jaar
nu ook het tijdstip me in twijfel laat
wanneer we verhuisden, naar de Fuggerstraat
op zekeren morgen, zo herinner ik mij
kwam er weer een broertje bij
nog geen jaar later als ik me niet bedrieg
want ons Jefke kraaide nog in zijn wieg
weerom ne stootwagen voor het huis
het wordt dan ook weer ne verhuis
In korte tijd was het geklonken
vooraf nog een flinke borrel gedronken
ik kreeg een plaats voorop de wagen
met 't vogelkot dat ik moest dragen
ik word daar heen en weer geschut
op de hobbelige weg, met nu en dan ne put
onze vink zwiert in zijn kot, ik al even erg
hielden, dan eindelijk stil, op de Grote Kauwenbeg.
Den huisraad moest naar 't tweede verdiep
de treden kraakte als g'er op liep
hij was daarbij afgesleten en smal
ge riskeerde altijd een ongeval.
Daar heb ik den eerste keer horen vloeken
de ressort zat vatgeklemt met zijn hoeken
eindelijk, na veel wikken en wegen
hem dan toch op zijn plaats gekregen
de tijk was wel hier en daar gelost
en 't had nogal wat zweet gekost.
Op de mansarde waar mijn bed stond
en allerlei rommel een plaatske vond
daar waren ook de koorden gespannen
om de properen was op te hangen.
Hoe we verder huisden komt hier niet van pas
hoeveel de huur van 't kwartier was
het eten toen kookte op een petroleumvuur
doordat nikkeltjes gas, was te duur
het gaat er alleen om wat mij betreft
al heb ik dat in dien tijd, niet beseft
Daar zijn mijn kinderjaren begonnen
ik ging naar school bij de nonnen
kreeg een bolleke fris en rond
zat vol levenslust als ne jonge hond
zes jaar zal ik dan zijn geweest
dat herinner ik mij nog het meest
want ik groeide flink uit mijn broek
als we verhuisden, naar de Seefhoek
zes jaar waren we al op den dool
van toen af, ging in naar de gemeenteschool.
Zo belande ik dan in de eerste kles
met mijn nieuw frakske uit een oude jas
kreeg een plaats bij de stoof, die niet brande
in de klas, bij Mijnheer van den Brande
ik leerde het a-b-c en woordjes spellen
maar onze meester kon schoon vertellen.
Zat dan reeds in het vierde studiejaar
de lessen worden stilaan zwaar
aardrijkskunde was mijn geliefkoost vak
hetgeen ik dan leerde met alle gemak
ook de inhouds- en lengtematen
daar wist ik van mee te praten
verder gezondheidsleer en de Franse taal
lichaamsoefeningen in de turnzaal
het huiswerk ging nogal zoals ge zie
over de vraagstukken met ne regel van drie
meestal dan nog een klein overzicht
over breuken en soortelijk gewicht
'k zou nog kunnen vertellen over notenleer
maar 't is genoeg voor dezen keer.
Toch wil ik nog even onze meesters prijzen
die bijdroegen om mij te onderwijzen
dat de stempel op mijn verder leven heeft gedrukt
waarin ze dan ook volkomen zijn gelukt
de jaren die ik daar heb doorgebracht
verdwenen nimmer uit mijn gedacht
de rust, de kalmte die toen heerste
de eenvoud, waardeerde ik nog het meeste.
Eens groot verlof dan was er pret
de boekentas op het schab gezet
ik had een Tante op d'Hessebrug
daar vond ge mij dan ook terug
ze was de bazin van een staminé
met bolle wangen, op haar neus ne pinze nez
Het was door natiemannen goed bezet
daar is nogal een borrel weggezet
of een dubbele gersten voor zes centen
maakte van hun kloeke venten
stoere kerels doch zacht als een lam
torsten vrachten van 60 tot 80 kilogram
ne zak beetsuiker woog nog meer
droegen hem zonder moeite op de leer
en kwam er dan een scheur in de zak
dan rees de beetsuiker in mijn klak
loste men olienoten en cacaobonen,
koffie, papepul of sojabonen
dan was ik er met de pakken bij
en viel er wel een staalzakske op zij
Zo sleet ik daar mijn vakantiedagen
hoe ik er 's avond uitzag moet ge niet vragen
olienoten en vijgen in mijn broekzakken
'k was met geen handschoenen aan te pakken
ik rook niet naar een bloemenruiker
men haar stond stijf van den beetsuiker
de thuiskomst was niet van de poes
ik hield me dan maar een paar dagen koes
Maar 's maandags was ik vroeg paré
ik ging dan helpen in de staminé
liep in enen asem naar d'Hessebrug
dat het zweet liep over mijnen rug
centen een half souken of een duit
haalde ik dan onder den toog uit
en was er dan een half franksen bij
dan was 't ne feestdag voor mij
berekende, wat ik er zoal voor kopen kon
marrebollen een pleit of een kapnon
Doch de tijd die stond niet stil
ik bleef niet meer die kleine spitsvil
tien jaren telde ik toen voluit
dan brak die wreede oorlog uit
Daar eindigt dan mijn prille jeugd
toch schenkt het mij nog immer vreugd
ze is steenvast in mij gegrift
dat ik ze neerpen in een gedicht
Met weemoed denk ik vaak terug
aan mijn kinderjaren op d'Hessebrug
waar stoere kerels leefden in eenvoud
doch in zich droegen een hart van goud
in de schaduw van O.L.Vrouwe Toren
zijn bronzen klanken, bracht ten gehore
als, een door de eeuwen heen kloppend hart
de wachter van mijn geliefde Schelde Stad.
daar was mijn jeugd van korten duur
maakte geweld en smaad het leven zuur
en trof de scheldnaam soms mijn oor
ik ga er fier op, te zijn een Sinjoor.
Stan 'Constant' Cornelissens
1904 * 1996
Grote Kauwenberg Antwerpen
*
Het Hessenplein is gelegen aan de Oude Leeuwenrui, de Stijfselstraat, Falconrui,
en de Hessenbrug die de verbinding maakt met de Paardenmarkt
Antwerpen.